นักเรียนชายผู้มีผลการเรียนดีเยี่ยม และเป็นความหวังของครอบครัว กลับหายตัวไปอย่างลึกลับ  10 ปีต่อมาถูกพบอีกครั้ง พร้อมกระดาษผลตรวจโรคร้าย พ่อแม่ทรุดร้องไห้โฮ

หวังกัง (นามสมมุติ) เติบโตในหมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่งในมณฑลหูเป่ย์ ประเทศจีน พ่อของเขาคือ หวังต้าหง (นามสมมุติ) เป็นครูโรงเรียนมัธยมเอกชน ส่วนแม่มีอาชีพเกษตรกร ตั้งแต่เด็ก หวังกังได้รับการเลี้ยงดูอย่างเข้มงวดจากพ่อ มุ่งหวังให้เขาเป็นเด็กเรียนดี เพื่อใช้การศึกษาเป็นทางออกจากความยากจน เมื่อสอบติดโรงเรียนมัธยมปลายชื่อดังด้วยผลการเรียนยอดเยี่ยม ครอบครัวหวังเชื่อมั่นว่าลูกชายจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยชั้นนำได้ และมีอนาคตสดใสรออยู่

อย่างไรก็ตาม ความกดดันจากการเรียนและการขาดความอบอุ่นจากครอบครัว ทำให้หวังกังเริ่มเบี่ยงเบนจากความคาดหวัง ครูประจำชั้นในปีสุดท้ายแจ้งกับครอบครัวว่าเขาเริ่มละเลยการเรียน และมักหนีออกจากหอพักไปเล่นเกม พ่อของเขาโกรธจัดและไปตำหนิลูกต่อหน้าเพื่อนๆ หวังกังสำนึกผิดและให้สัญญาว่าจะตั้งใจเรียน สุดท้ายเขาสอบติดมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีอู่ฮั่น (Wuhan University of Technology) กลายเป็นหนึ่งในไม่กี่คนของหมู่บ้านที่ได้เข้าเรียนมหาวิทยาลัย

ในสายตาคนอื่น หวังต้าหงเลี้ยงลูกชายได้ดีมาก หวังกังเรียนสาขาวิศวกรรมเคมี ซึ่งมีแนวโน้มได้งานง่าย แต่พ่อกลับยังไม่พอใจ เพราะเห็นว่ามหาวิทยาลัยยังไม่ดังพอ และอยากให้ลูกสอบใหม่ ทว่าหวังกังเลือกเรียนเลย เพื่อไม่ต้องเสียเวลาอีกปี

ความภาคภูมิใจของครอบครัว สู่การหายตัวลึกลับ ใช้ชีวิตในโลกเสมือน กับจุดจบที่โศกเศร้า

เมื่อเข้าเรียนมหาวิทยาลัย หวังกังเริ่มไม่กลับบ้าน และติดเกมหนักขึ้น เมื่อเข้าสู่ปีที่ 2 อาจารย์ที่ปรึกษาแจ้งกับพ่อว่าหวังกังเริ่มไม่เข้าเรียน ตกวิชาหลายวิชา และอาจเรียนไม่จบ พ่อดุด่าว่าเขารุนแรง แต่ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง สุดท้าย เขาไม่สามารถจบการศึกษาได้ทันเวลา กลับบ้านด้วยสภาพเงียบเฉย แทบไม่พูดกับพ่อแม่ ไม่นานก็ขอออกไปทำงาน พร้อมสัญญาว่าจะกลับไปสอบจบ  พ่อให้เงินค่าครองชีพเล็กน้อย และส่งเขาขึ้นรถไฟไปอู่ฮั่น แต่หลังจากนั้นเขากลับหายตัวไปอย่างสมบูรณ์….

พ่อไปตามหาที่มหาวิทยาลัยหนึ่งปีให้หลัง พบว่าเขาไม่เคยกลับมาสอบอีกเลย ครอบครัวสิ้นหวังเพราะไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน ในความเป็นจริง หวังกังนำเงินที่พ่อให้ไปเช่าอยู่ในร้านอินเทอร์เน็ต เล่นเกมหาเลี้ยงชีพ โดยการเล่นหลายบัญชีพร้อมกัน ด้วยฝีมือการเล่นเกมที่โดดเด่น เขาได้รับความนิยมจากผู้ติดตามในโลกออนไลน์ บางคนถึงขั้นเดินทางมาเยี่ยมและถ่ายวิดีโอขณะเขาเล่น

แต่การใช้ชีวิตในร้านเน็ตอย่างไม่มีหลักแหล่ง ส่งผลให้สุขภาพเขาย่ำแย่ หวังกังนอนบนโซฟาเก่า หาเงินได้พอแค่กิน ไม่มีแม้แต่ค่าที่พัก ตลอด 9 ปี เขาแทบไม่ออกจากร้านอินเทอร์เน็ต แม้จะมีอาการไอเรื้อรัง เจ้าของร้านเตือนให้ไปหาหมอ เขาก็ไม่สนใจ เพราะมุ่งมั่นกับบัญชีเกมกว่า 20 บัญชี นั่งหน้าคอมทั้งวันในอากาศอับชื้นและแสงจอ ทำให้สุขภาพของเขาทรุดหนัก

วันหนึ่ง เขาล้มลงหมดสติในร้านเน็ต เจ้าของร้านรีบแจ้งตำรวจและพาส่งโรงพยาบาล เขาถูกส่งตัวด้วยอาการหายใจติดขัดและเจ็บปวด จากข้อมูลของตำรวจ โรงพยาบาลสามารถติดต่อกับครอบครัวของเขาได้ หลังจาก 10 ปีที่ไม่ได้พบกัน หวังต้าหงและภรรยารีบเดินทางไปโรงพยาบาลในคืนเดียวกัน และช็อกเมื่อเห็นลูกชายผอมแห้ง ผิวพรรณหยาบกร้าน สุขภาพทรุดโทรม

แพทย์วินิจฉัยว่าเขาเป็นวัณโรคเยื่อหุ้มสมอง และมีโรคร้ายแรงอีกหลายอย่าง เมื่อพ่อแม่ได้รับผลการตรวจที่เต็มไปด้วยชื่อโรค พวกเขาทรุดลงร้องไห้อย่างหนัก ในช่วงท้าย หวังกังสารภาพว่าที่หนีออกจากบ้านเพราะไม่สามารถทนต่อความกดดันจากพ่อ และรู้สึกอับอายที่ไม่สามารถทำตามความคาดหวังได้ เมื่อเห็นเพื่อนรุ่นเดียวกันประสบความสำเร็จ เขายิ่งรู้สึกว่าตัวเองล้มเหลว เขาจึงหนีเข้าสู่โลกเกมออนไลน์ ที่ซึ่งเขาได้รับการยอมรับ

เพียงหนึ่งสัปดาห์หลังจากเข้าโรงพยาบาล หวังกังก็เสียชีวิต บัญชีธนาคารของเขามีเงินไม่ถึง 700 หยวน (ประมาณ 2,500 บาท) ครอบครัวตกอยู่ในความเศร้าโศกอย่างที่สุด พ่อของเขายังคงกล่าวว่าเกมออนไลน์ได้ทำลายชีวิตลูก ส่วนแม่ของเขาร้องไห้แทบขาดใจทุกครั้งที่พูดถึงชื่อหวังกัง