ขณะที่ฝ่ายไทยยังดูแล “เชลยศึกเขมร” อย่างดี มีน้ำใจแม้แต่กับศพ ยังส่งคืนอย่างสมเกียรติ แต่ “ฝ่ายเขมร” กลับนิ่งเฉยและ “ทอดทิ้งร่างทหารของตนให้ไร้ค่า” ซึ่งการกระทำเช่นนี้สะท้อนถึงความไม่รับผิดชอบและไม่ให้เกียรติคนของตัวเองอย่างร้ายแรง

จึงทำให้คำกล่าวของไทยในที่ประชุมครั้งนี้เปรียบเสมือน “กระบี่เดียวทะลุอกฮ่วยเซ็ง” เพราะตรงไปตรงมา ทิ่มแทงความจริงที่ฝ่ายเขมรไม่อาจโต้แย้งได้

ในที่สุด รัฐบาลเขมร ก็ต้อง “จำนนต่อเหตุผลและยอมรับความอับอาย” จำใจประกาศว่าจะส่งเจ้าหน้าที่มาเก็บศพกลับประเทศ

การกระทำของฝ่ายไทยครั้งนี้จึงไม่ได้แค่ชนะเชิงการทูต แต่ยังสะท้อนให้ประชาคมโลกเห็นถึงความมีศีลธรรม มีเมตตาธรรมและให้เกียรติความเป็นมนุษย์อย่างแท้จริง นี่แหละคือกระบี่ที่เข้าตาชาวบ้าน