จากเหตุปะทะชายแดนไทย-กัมพูชา ส่งผลให้มีเจ้าหน้าที่ทหารฝั่งไทยเสียชีวิต 15 คน หนึ่งในนั้นคือ “จ่าโต๋” จ.ส.อ. ธวัชชัย บุสภา ตำแหน่ง นายสิบ ลว. ป.6 พัน.106 (ผตน.ฟ้าลั่น) ฐานปฏิบัติการฟ้าลั่น (เขาสัตโสม) อ.กันทรลักษ์ จ.ศรีสะเกษ ที่พลีชีพจากการสู้รบปกป้องอธิปไตย

โดยผู้ใช้เฟซบุ๊กรายหนึ่งได้ออกมาเล่าเรื่องราวของ จ่าโต๋ ไว้ในเฟซบุ๊กถึงวันที่สูญเสียจ่าโต๋ไปว่า … แด่เพื่อนโต๋ มีทหารกลุ่มเล็กๆกลุ่มหนึ่งจัดมาจากหน่วยทหารปืนใหญ่ พวกเขาจะถูกส่งไปอยู่ด้านหน้าสุด จุดสูงที่สุด หรือที่ๆตรวจการณ์สนามรบได้ดีที่สุดเพื่อค้นหาเป้าหมาย ร้องขอและปรับการยิงปืนใหญ่เพื่อทำลายเป้าหมาย และคนกลุ่มนี้ก็จะกลายเป็นเป้าหมายที่ข้าศึกจะต้องทำลายให้ได้เป็นลำดับแรกๆเช่นกัน เราเรียกทหารกลุ่มนี้ว่าผู้ตรวจการณ์หน้าหรือ ผตน.

โต๋ เป็นหัวหน้าชุดผตน.ประจำเขาสัตตะโสม ซึ่งเป็นจุดสูงข่มที่สุดสำคัญที่สุดอีกจุดหนึ่ง ส่วนตัวผู้เขียนเป็นหัวหน้าชุดผตน.อยู่เขาอีกลูกฝั่งขวาถัดจากโต๋ สำหรับพวกเราถ้าใครตรวจเจอสิ่งผิดปกติเราจะแจ้งเตือนระวังภัยซึ่งกันและกันเสมอมา

วันที่ 24 กรกฎาคมวันแรกของการปะทะด้วยความรู้ความสามารถและความกล้าหาญของโต๋ เขาค้นหาเป้าหมาย ทำลายเป้าหมายที่เป็นภัยคุกคามให้กับทหารนับร้อยนับพันชีวิตฝ่ายเราที่อยู่ทั้งเขาสัตตะโสม ช่องตาเฒ่า และผามออีแดง รวมถึงป้องกันไม่ให้รถถังเข้ามาในพื้นที่ๆผู้เขียนอยู่อีกด้วย การปะทะเกิดขึ้นทั้งวันและคืนจนฝ่ายตรงข้ามต้องสูญเสียอย่างหนัก

วันที่ 25 กรกฎาคม เริ่มมีการปะทะตั้งแต่เวลาตี3 ฝ่ายตรงข้ามเริ่มโหมสรรพกำลังทุกอย่างที่มีโจมตีพวกเรา รถถัง ปืนใหญ่ จรวด ยิงถล่มพวกเราจนแผ่นดินสั่นสะเทือนไปหมด แต่โต๋ก็ยังคงทำหน้าที่อย่างเข้มแข็งเหมือนเดิมคือตรวจพบร้องขอเเละทำลาย อีกทั้งเขายังแจ้งเตือนผู้เขียนมาว่ามีรถถังกำลังเข้าไปทางนั้นนะเตรียมยิงได้เลย เช้าวันนั้นมีรถถังฝ่ายตรงข้ามอย่างน้อย 15 คันไม่รวมปืนใหญ่และจรวดระดมยิงอยู่ตรงหน้าโต๋ อีก3คันอยู่ข้างหน้าผู้เขียนพวกเราร้องขอปืนใหญ่เพื่อทำลายแต่ด้วยจำนวนที่เยอะเกินไปมันไม่ทันการ มีกระสุน1นัดออกจากปากกระบอกปืนใหญ่รถถังฝ่ายตรงข้ามยิงไปโดนบังเกอร์ที่โต๋ตรวจการณ์อยู่ ไม่นานหลังจากนั้นมีวิทยุเรียกมาแล้วแจ้งข่าวว่าผตน.สัตตะโสมโดนยิง หลายๆคนที่ได้ยินเสียงวิทยุนั้นรวมถึงน้องๆในชุดเราต่างขวัญเสีย เราได้แต่ภาวนาขออย่าให้มีใครเป็นอะไร แต่คำขอของพวกเราก็ไม่เป็นจริง ผู้เขียนรีบปลุกใจน้องในชุดว่าไม่เป็นไร เราต้องสู้กันต่อขณะที่ตัวเองต้องหลบออกมาทำใจอยู่ลำพังเพราะสงสารเพื่อน  สุดท้ายได้แต่กัดฟันพูดกับตัวเองว่ากูและพี่น้องจะแก้แค้นให้มึงเอง

อีกไม่นานผู้คนจะลืมเรื่องราวของโต๋ แต่สำหรับทุกคนที่ร่วมกันสู้ที่นี่ล้วนรับรู้ถึงวีรกรรมอันกล้าหาญเสียสละนั้นและไม่มีวันลืมอย่างแน่นอนขอบคุณที่อยู่กันมาตั้งแต่เรียนและเคียงบ่าเคียงไหล่กันในสนามรบถึง12ปี เพื่อนโต๋ทำหน้าที่ทหารอย่างสมเกียรติและเป็นสุดยอดผตน.จนวินาทีสุดท้ายสมฉายาราชาแห่งสนามรบอย่างแท้จริง แม้ตัวจะจากไปแล้วก็ยังคงมีคนเห็นโต๋ตรวจการณ์อยู่ที่บังเกอร์นั้นอยู่อย่างเช่นที่เคยทำมา 29 กรกฎาคม 2568 พิธีพระราชทานเพลิงศพ จ.ส.อ.ธวัชชัย บุสภา วีรบุรุษแห่งเขาสัตตะโสม